Onder de duizenden brieven die Eriek Verpale in zijn leven heeft geschreven, nemen de ‘nagelbrieven’ aan zijn Gewezen Echtgenote die in dit boek verzameld zijn een aparte plaats in. ‘Deze brieven, of kattebellen, zijn de enige die ik ooit geschreven heb aan iemand die als het ware boven mijn hoofd lag te slapen en bijgevolg haast binnen handbereik verkeerde: zij werden, vóór ik naar bed strompelde of op de sofa de nacht doorbracht, aan een nagel in de keuken aan de achterdeur opgehangen – of ten gerieve van diezelfde huisgenote doodgewoon op de keukentafel achtergelaten,’ aldus Verpale.
De patatten zijn geschild vormt de neerslag, niet alleen in tekst maar ook in beeld, van, zoals men in het Jiddisch zegt, ‘die sjwartse joaren’ uit het leven van Eriek Verpale.
Eriek Verpale (1952) brak door met zijn roman Alles in het klein (NCR-Prijs 1992). De Arbeiderspers publiceerde van hem voorts Olivetti 82, Onder vier ogen (samen met Luuk Gruwez), Nachten in Beiroet, Grasland en Gitta.